برخی قسمت های گزارش به سال 1384 برمی گردد. اردیبهشت سال 1384 یعنی زمانیکه خاتمی به عنوان رئیس جمهور از ترافیک تهران گله کرد و احمدی نژاد به عنوان شهردار تهران بسیار تند و توهین آمیز جواب او را داد. در بخشی از صحبت های احمدی نژاد به خاتمی توصیه شده که قدر فرصت سه ماهه تا پایان دوره ریاست جمهوری را بداند. شاید حالا قالیباف باید همین جمله را برای احمدی نژاد به کار برد البته شاید شاید و شاید!
آقای رئیس جمهور! قدر فرصت سه ماهه را بدانید!
گروه جامعه: نم‌نم باران بهاری در اردیبهشت سال 1384 باعث ایجاد طوفان بین شهرداری و دولت وقت شد اما در زمستان بی‌باران سال 1387 طوفان بین این دو نهاد بارها درگرفته و به نقطه اوج خود در کل دوران شکل‌گیری مدیریت شهری در ایران رسیده است. تا جایی که جلسات مشترک ترافیکی در ماه اخیر خود باعث تشدید ترافیک دعواهای این دو نهاد مخصوصا در زمینه حمل و نقل شد.
مشکلاتی که از پاستور هم دیده نشد
«محمد خاتمی» رئیس‌جمهور سابق در اردیبهشت سال 1384، وقتی برای شرکت در مراسمی عازم دانشگاه تهران بود به دلیل باران و ترافیک با تاخیر در مراسم حاضر شد. این موضوع باعث شد تا از ترافیک شهر تهران گلایه کند اما حتی یک روز از این گلایه‌ها نگذشته بود که «محمود احمدی‌نژاد» که در آن تاریخ بر صندلی شهرداری تهران تکیه زده بود شدید ترین انتقادها را علیه رئیس‌جمهور به کار برد: «مطلع شدم که رئیس محترم دستگاه اجرایی بالاخره یک‌بار در ترافیک تهران معطل شدند و از نزدیک آن را لمس کردند، هرچند دوست نداریم رئیس‌جمهور در ترافیک معطل شوند، اما از این جهت خوشحال و از سوی دیگر متاسفم؛ خوشحال از این که بالاخره یک بار از میان مردم عبور و در پایان دوره هشت ساله بخشی از مشکلات مردم را لمس کردند و متاسف از این که بسیار دیر و در پایان دوره ماموریت با معضل ترافیک آشنا شدند».
او در کسوت شهردار تهران به این انتقادها شدت بیشتری داد و گفت:«البته احتمال مي‌دهم كه رئيس‌جمهور اين بار از مسير ويژه و با اسكورت حركت نكرده و همين امر باعث شده كه بخشي از مشكلات مردم را لمس كند. شايد به جاي اينكه از پاستور به دانشگاه تهران بروند، از كاخ سعدآباد حركت كرده‌اند و اين مسير طولاني ايشان را دچار مشكل كرده است و فكر مي‌كنم اگر دفترشان در پاستور باقي مي‌ماند، شايد زودتر با مشكلات مردم آشنا مي‌شدند؛ چراكه در سعدآباد انسان ديرتر واقعيت‌هاي زندگي مردم را مي‌بيند».
در حال حاضر، با وجود اینکه شهردار سابق تهران بیش از سه سال است که به عنوان رئیس‌جمهور کشور در پاستور ساکن و احتمالا در این مکان زودتر با مشکلات مردم آشنا شده است اما شهروندان این شهر احساس نمی‌کنند دولت باری از مشکلات ترافیکی این شهر برداشته باشد و این پرسش میان شهروندان برای بارها تکرار شده ،چرا رئیس‌جمهوری که زمانی شهردار کلانشهری مانند تهران بوده است اقدامی در زمینه برطرف کردن مشکلات پایتخت مخصوصا مشکلات ترافیکی نمی‌کند؟ «علی نوذر پور» کارشناس مسائل شهری در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ آشتی در این رابطه می‌گوید: « می‌توان با قاطعیت گفت درست در نقطه مقابل خواسته و درخواست‌های خودشان در زمانیکه در شهرداری بودند عمل کردند و می توان گفت نمره دولت در این زمینه نمره غیر قابل قبول است». وی ادامه می دهد: « در ابتدا چنین انتظاری می رفت تا دولتی که رئیسش زمانی شهردار بوده است به مشکلات شهری بیشتر توجه نشان دهد و باتوجه به خواست‌ها و درخواست‌هایی که آقای احمدی‌نژاد از دولت قبل داشت قطعا انتظار می‌رفت که وقتی دولت را در اختیار گرفت در همان چارچوب عمل کند اما چنین اتفاقی رخ نداد».
رئیس‌جمهور قدر فرصت سه ماهه را بداند
چهار سال پیش احمدی‌نژاد در کسوت شهردار تهران به خاتمی در کسوت رئیس دولت هشتم توصیه کرده بود تا قدر فرصت سه ماه تا اتمام دوره خود را بداند و به مردم خدمت کند. اما درست در حالی‌که حدود سه ماه تا پایان عمر دولت نهم باقی مانده است، احمدی‌نژاد از قالیباف برای شرکت در جلسه‌ای برای برطرف کردن مشکلات ترافیکی پایتخت دعوت می‌کند: «دولت به خاطر اینکه بگوید ماهم به فکر هستیم و رئیس‌جمهور هم در این زمینه تخصص دارد این جلسات را تشکیل داده است». این گفته نوذر پور است که ادامه می دهد:«به هر حال آنچه بعد از سه جلسه مشخص شده نشان از نمایشی و سیاسی بودن جلسات دارد چون راهکار ترافیک تهران خیلی مشخص است .»
وی در تشریح راهکارهای ترافیک تهران بدون برگزاری چنین نشست‌هایی، می‌گوید:« در برنامه چهارم توسعه باید سهم حمل و نقل عمومی به 75 درصد کل سفرهای درون شهری می‌رسید . دولت در قانون برنامه موظف شده است تا در بودجه سنواتی هر ساله مبلغی را برای تحقق این هدف از طریق وزارت کشور به شهرداری‌ها پرداخت کند تا به عنوان کمک صرف خرید اتوبوس، واگن‌های مترو، توسعه مترو و ... کند».
نوذرپور می‌افزاید:« متاسفانه در سال‌های گذشته به دلیل موضوع منوریل که مورد نظر دولت هست و شورای شهر و شهرداری با آن مخالف هستند اختلاف نظری حاکم شده است. این اختلاف نظر باعث شده تا دولت در تخصیص اعتبارات به درستی عمل نکند و اعتبارات به موقع در اختیار شهرداری قرار نگیرد و تقریبا شاخص‌های برنامه توسعه که سهم حمل و نقل عمومی را 75 درصد می‌داند محقق نشود».وی معتقد است :«به دلیل اختصاص نیافتن اعتبارات قطعا جلسات ترافیکی بین این دو نهاد نمی تواند خروجی داشته باشد و بیشتر شبیه یک مانور سیاسی است که مشکلات را گردن شهرداری و شورای شهر بی‌اندازد .
نگاه‌های ضربتی به ترافیک
به نظر می رسد دولت در مجموع نشست‌های اخیر بر اجرای برنامه‌های ضربتی برای مهار سریع بحران ترافیک در تهران تاکید دارد. این سیاستی است که احمدی‌نژاد در زمانی که شهردار تهران بود آن را در طرح‌هایی مانند دور برگردان‌ها اجرا کرد و در ساخت وسیله‌ای به نام منوریل اصرار ورزید.
نوذر پور در این باره می‌گوید:« طرح‌های ضربتی طرح‌های بی‌مطالعه هستند در حالی‌که حمل و نقل و ترافیک در شهر تهران نیازمند به یک برنامه ریزی دراز مدت مبتنی بر مطالعات کارشناسی توسط متخصصین امر است که این موضوع در طرح جامع حمل و نقل انجام شده است».
وی به موضوع مشکل تراشی دولت برای تصویب طرح جامع حمل و نقل و ترافیک تهران هم اشاره می‌کند و می‌گوید:« طرح جامع حمل و نقل و ترافیک جزو طرح‌هایی است که علی‌رغم تصویب آن در شورای شهر چون باید در شورای عالی هماهنگی امور ترافیکی کشور هم به تصویب برسد، تصویب این طرح را معطل کردند که بحث منوریل در آن حل و گنجانده شود . چون این طرح تصویب نشده در واقع برنامه عمل برای ترافیک شهر در اختیار شهرداری و شورای شهر نیست ».
بعد از برگزاری سه نشست ترافیکی بین دولت و شهرداری، از جانب شهرداری تهران اعلام شد که این جلسات خروجی مثبتی نداشته‌است و این امر باعث تشدید اختلاف‌ها شد. چهارمین نشست ترافیکی بین دولت و شهرداری در پیش است قطعا «محمدباقر قالیباف»، شهردار تهران می تواند با نیم نگاهی به این سخن احمدی‌نژاد در چهار سال پیش که گفته بود: «يكي از بركات معطلي و دير رسيدن رئيس‌جمهور به دانشگاه اين است كه ايشان به همكارانشان در دستگاه‌هاي اجرايي توصيه كنند تا يك مقدار از نامهرباني‌ها و كم لطفي‌ها در مقابل تصميمات مديريت شهري دست بردارند؛ چرا كه اگر دستگاه‌ها كه كمك نمي‌كنند، حداقل اجازه دهند شوراي شهر و شهرداري به فعاليت خود بپردازند و مشكلات را رفع كنند». می‌تواند تصمیم بگیرد در این جلسه شرکت کند یا نه و در نهایت در صورت شرکت در این جلسه قرار است چه دستاوردی برای شهروندان تهرانی به ارمغان آورد؟
